Een thema dat altijd weer terugkeert: thuiszorg, en het gevoel niet voldoende voor de cliënt te kunnen doen. Niet door hebben, dat ik heel mijn ziel & zaligheid reeds gegeven heb, dat ik daarom zo moe ben, dat ik alleen maar heel veel rust en tijd voor mezelf nodig heb.....het aloude verhaal.....
Ik zit bij een cliënt in de keuken. Ik trek zijn steunkousen aan. Er is weinig ruimte, weinig licht, ik zit ongemakkelijk, de cliënt zit ongemakkelijk, de cliënt klaagt en moppert, voelt zich onveilig en angstig, ik ben continu bezig hem gerust te stellen, maar hij blijft maar mopperen, het kost mij bakken met energie.
Even later help ik de cliënt boven, in de badkamer. Ik heb mijn werkkleding nog niet aan. Ik vraag hem of ik mij beneden even kan omkleden. De cliënt wordt woedend en zegt: "Dat hoeven je collega's ook niet te doen...........waarom jij dan wel!?"
Ik voel me weer heel klein worden, heb weer het gevoel dat ik tekort schiet, terwijl ik juist alle zeilen bijzet om deze cliënt zo goed mogelijk te helpen.......het aloude verhaal dus.....
Ik zit bij een cliënt in de keuken. Ik trek zijn steunkousen aan. Er is weinig ruimte, weinig licht, ik zit ongemakkelijk, de cliënt zit ongemakkelijk, de cliënt klaagt en moppert, voelt zich onveilig en angstig, ik ben continu bezig hem gerust te stellen, maar hij blijft maar mopperen, het kost mij bakken met energie.
Even later help ik de cliënt boven, in de badkamer. Ik heb mijn werkkleding nog niet aan. Ik vraag hem of ik mij beneden even kan omkleden. De cliënt wordt woedend en zegt: "Dat hoeven je collega's ook niet te doen...........waarom jij dan wel!?"
Ik voel me weer heel klein worden, heb weer het gevoel dat ik tekort schiet, terwijl ik juist alle zeilen bijzet om deze cliënt zo goed mogelijk te helpen.......het aloude verhaal dus.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten